COLOURS OF OSTRAVA 2017 - DZIEŃ TRZECI

FB

Trzeciego dnia festiwalu z niekłamaną radością wysłuchałam koncertu krakowskiego zespołu Hańba! Proszę Państwa jak też oni grają! Jeśli ktoś ceni Lao Che, to tych panów polubi na pewno, bo są po prostu ciekawsi. Mają bardzo ciekawy pomysł na siebie, umiejscowili się w Dwudziestoleciu Międzywojennym, teksty dobierają odważnie, a muzyczne połączenie punk rocka z folkiem z pewnością nie zostawi żadnego słuchacza obojętnym. I o to chodzi!

Przed występem Midnight Oil pojawiły się głosy, że to bardzo miłe ze strony organizatorów, że zapraszają takich starych wyjadaczy jak wspomniany skład. Dyskretne mrugnięcia i uśmieszki miały na celu zdyskredytować zespół. A ten jednak zaskoczył wszystkich! Zagrali naprawdę bardzo porządny koncert, a ci, którzy zapomnieli jaką charyzmę ma Peter Garrett, mogli sobie o niej przypomnieć. 

Prawdziwym spotkaniem z artystą był koncert Benjamina Clementine'a. Jego muzyka nie jest łatwa, szczególnie na koncertach plenerowych czasami trudno w takich przypadkach złapać odpowiedni klimat i nie wypaść kuriozalnie. Benjamin wyszedł z tego obronną ręką. "London", "Condolence" czy "God Save The Jungle" zaprezentował mistrzowsko. Szkoda tylko, że jego chórek był początkowy bardzo słabo słyszalny, a sekcja była podkręcona za mocno.
To co mogło drażnić w tym występie to rozmowy z publicznością, które zdawały się nie kończyć. Opracowywanie wspólnego układu taneczno-poetyckiego kosztem możliwości zagrania innych numerów? Troszkę szkoda. Benji zagląda do Polski - wypatrujcie go, bo na sali koncertowej na pewno brzmi nienagannie.

FB

SŁOWO NA "M" - MODERAT!!!!
Na żywo widziałam jak prezentuje się Apparat i samo to było niezatapialnym przeżyciem. Jednak koncert live Moderata to jednak coś tak w każdym dźwięku perfekcyjnego, że ciężko to opisać. Panowie to po prostu sam top muzyki elektronicznej. Genialny jest sposób w jaki sklejają dźwięki i przenoszą je dalej, do kolejnych, budując nowe muzyczne przestrzenie i mosty. Umiejętność budowania napięcia i eskalacji tych namagazynowanych dźwięków jest nieprawdopodobna.
Publiczność przyjęła ich nad zwyczaj ciepło.
"Ghostmother", "Running", "Remider", "Rusty Nails", "Animal Trails" "Bad Kingdom", "Milk" i "Intruder" wybrzmiały w taki sposób, że ciężko się było po tym otrząsnać.
To był zdecydowanie jeden z trzech najlepszy koncertów festiwalu.

 

Tides from Nebula grali w tym samym czasie co Moderat. Niestety nie dotarłam, ale widziałam ich na żywo w Poznaniu - naprawdę warto poznać, jeśli nie znacie.